O Νικόλας Κομπρίδης είναι Ελληνικής καταγωγής Καναδός φιλόσοφος και πολιτικός επιστήμονας. Αρχικά σπούδασε μουσική στα πανεπιστήμια Τορόντο και Yale και ήταν ιδρυτής και διευθυντής του Καναδικού Συνόλου Νέας Μουσικής “Sound Pressure” και επί μια δεκαετία συνεργάστηκε με τους παγκόσμιας φήμης συνθέτες: Frederic Rzewski, Martin Bresnick, Louis Andriessen, και David Lang, μεταξύ άλλων.
Στο δημοσιευμένο έργο του ασχολείται με την κατεύθυνση και τον προσανατολισμό της κριτικής θεωρίας της Σχολής της Φρανκφούρτης, την κληρονομιά του φιλοσοφικού ρομαντισμού καθώς και την αισθητική διάσταση της Πολιτικής. Τα γραπτά του θίγουν μια ποικιλία θεμάτων στα πεδία της κοινωνικής και πολιτικής σκέψης, της αισθητικής και της φιλοσοφίας του πολιτισμού, συχνά από την άποψη της εκ νέου επεξεργασίας των εννοιών της δεκτικότητας και της εγκόσμιας αποκάλυψης. Σήμερα είναι Καθηγητής και Διευθυντής του Ινστιτούτου για την Κοινωνική Δικαιοσύνη στο Αυστραλιανό Καθολικό Πανεπιστήμιο.
Μετά την απόκτηση του διδακτορικού διπλώματος στο Πανεπιστήμιο York του Τορόντο, συνεργάστηκε με τον φιλόσοφο της Σχολής της Φρανκφούρτης Γιούργκεν Χάμπερμας, κατά τη διάρκεια της ερευνητικής εργασίας ως μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Γκαίτε. Μετά από τη συνεργασία τους με τον Habermas έγραψε ένα βιβλίο για να εξετάσει αυτά που θεώρησε ως σοβαρές ελλείψεις και αντιφάσεις στο έργο του μέντορά του. Στο βιβλίο Critique and Disclosure: Critical Theory between Past and Future υποστηρίζει ότι η κριτική θεωρία του Χάμπερμας, η οποία τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει το κύριο παράδειγμα αυτής της παράδοσης, έχει αποκοπεί σε μεγάλο βαθμό από τις ρίζες της: τον γερμανικό ιδεαλισμό. Συγχρόνως παραμελεί τη διακριτή σχέση της νεωτερικότητας με το χρόνο και τη ουτοπική δυναμική της κριτικής.
Ενώ αντλεί πολλά στοιχεία για τις ιδέες του από το έργο του Χάμπερμας (μαζί με τις φιλοσοφικές παραδόσεις του γερμανικού ιδεαλισμού, του αμερικανικού πραγματισμού και των έργων πολλών άλλων στοχαστών), προτείνει μια εναλλακτική προσέγγιση στην κοινωνική κριτική και αυτό που θεωρεί ως ρόλο της στη διευκόλυνση της κοινωνικής αλλαγής. Η ερμηνεία αυτή καθοδηγείται από την έννοια της «εγκόσμιας αποκάλυψης» που διατύπωσε ο φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ, καθώς και από τις εναλλακτικές αντιλήψεις των βασικών φιλοσοφικών κατηγοριών, όπως η κριτική, η δράση, ο λόγος και η κανονιστικότητα. Επιχειρηματολογώντας ενάντια στη διαδικαστική σύλληψη του λόγου από τον Χάμπερμας και υπέρ ενός νέου παραδείγματος το οποίο αποκαλεί «στοχαστική αποκάλυψη», με το βιβλίο του ο Κομπρίδης θεωρεί ότι η κριτική θεωρία θα πρέπει να γίνει πρακτική κοινωνικής κριτικής με στόχο «την αποκάλυψη των δυνατοτήτων» σκέψης και δράσης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Critique and Disclosure: Critical Theory between Past and Future. 2006. Cambridge: MIT Press, 337 σελίδες
Philosophical Romanticism (επιμ.) 2006. London: Routledge, 304 σελίδες.
The Aesthetic Turn in Political Thought (ed.) 2014. New York, London: Bloomsbury, 320 σελίδες
Το Πορτραίτο φιλοτέχνησε ο Θανάσης Τσακίρης
Δρ. ΠΜΣ «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία»
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας
http://tsakthan.blogspot.com
Homo Politicus 